Jcampa

ยินดีต้อนรับทุกท่าน เข้าเยี่ยมชม และออกความเห็น แบ่งปันประสบการณ์ร่วมกัน

You are cordially invited to join sharing your experience here.

เชิญร่วมแบ่งปันประสบการณ์ร่วมกันตรงนี้


ค้นหาบล็อกนี้

วันพุธที่ 28 มกราคม พ.ศ. 2552

Land of smile : เมืองยี้ม / ดินแดนแห่งรอยยิ้ม



Land of smile : เมืองยี้ม / ดินแดนแห่งรอยยิ้ม

เห็นโฆษณาอันหนึ่งในสถานีโทรทัศน์ช่อง D-Station เปิดใหม่ กำลังเป็นที่สนใจของบรรดาผู้รักความยุติธรรม ผู้ไม่ชอบการปฏิวัติ รัฐประหาร

ไม่ทราบว่าโฆษณาชิ้นนี้จะเป็นของเอกชน หรือของหน่วยงานของรัฐ ไม่แน่ใจ แต่อดที่จะนำมาวิจารณ์ไม่ได้ เพราะไม่ทราบเจตนาที่แท้จริงของคนคิดทำโฆษณาชิ้นนี้ ว่าต้องการจะส่งเสริมการยิ้มของคนไทย หรือจะทำลายประเทศไทย ที่เคยมีการยิ้มเป็นปกตินิสัยของคนไทย (ก่อนหน้านี้) อยู่แล้ว ซึ่งมาพักหลังๆเริ่มจะมีอะไรต่อมิอะไรมาทำให้คนไทยเครียด หรืออย่างน้อยก็เรื่องการบ้านการเมือง ที่แตกแยกกันออกเป็นฝักเป็นฝ่าย เป็นขั้ว เป็นกลุ่มเสื้อเหลือง หรือกลุ่มเสื้อแดง อย่างนี้เป็นต้น จึงทำให้คนไทยขาดร้อยยิ้มไปอย่างมาก ไม่ผิดอะไรกับผู้คนในประเทศที่เป็นเมืองอุตสาหกรรม ซึ่งมีแต่การแข่งขัน ดิ้นรน ตั้งหน้าตั้งตา มุ่งมั่นทำงานอย่างเดียว แข่งขันกันเพื่อการอยู่รอดของครอบครัว หรือของตัวเอง จนหารรอยยิ้ม ความเห็นอกเห็นใจกันไม่มี ใครมีกำลังมาก ใครไวกว่า ใครเร็วกว่า ย่อมได้ก่อน มีโอกาสก่อน อะไรทำนองนั้น

สาเหตุที่ต้องเอาพูดไว้ตรงนี้ เพราะว่ามีฝรั่งคนหนึ่ง ยืนถามคนไทยต่างเพศ ต่างอาชีพกันหลายคน ถ้าจำไม่ผิด ประมาณห้าคน ด้วยคำถามว่า

Where am I now ? : ตอนนี้ผมอยู่ที่ไหน

ด้วยรีราและท่าที่ยิ้มแย้ม ส่วนคนไทยกลับตอบด้วยน้ำเสียงที่เอาจริงเอาจัง หน้าตาออกไปในทางน่าเกลียดน่ากลัว ขึงขังมากกว่า ด้วยคำตอบที่ว่า

Thailand, land of smile : ประเทศไทย ดินแดนแห่งรอยยิ้ม หรือประเทศไทย เมืองแห่งรอยยิ้ม 

ดูหน้าตาในทีวี แต่ละคนตั้งหน้าตั้งตาเอาจริงเอาจัง แบบหารอยยิ้มไม่มีเลย ดูยังกะจะกัดกินฝรั่งที่เป็นคนถาม อย่างไงยังงั้น หรือเหมือนโกรธเขามาตั้งนาน ส่วนฝรั่งเองกลับมีแต่รอยยิ้มตลอดเวลา ตกลงว่า เป็น ไทยแลนด์ ที่ขาดรอยยิ้ม ถึงขนาดต้องเอาฝรั่งมาสอนยิ้มให้ดู หรือยังไงกันแน่ นี่ถ้าภาพนี้ออกไปทั่วโลก จะให้เข้าใจประเทศไทยยังไงดี ใครได้ใครเสียกันแน่ น่าคิด  เรื่องอย่างนี้ไม่ใช่ของเล่นนะ มันออกจะกระทบกระเทือนประเทศเราได้มากทีเดียว

นอกจากนี้ ยังมีที่น่าสังเกตอีกด้วยว่า ฝรั่งเขาพาออกเสียงคำว่า smile ว่า สไมเอิล (ออกเสียงคล้าย สไมเอิ้น) แต่คนไทยไม่ยักจะเกต (get) ตามเขาพูด กลับออกเสียงดังลั่นด้วยเสียงชัดถ่อยชัดคำว่า

Yes, land of smile : เยส แลนด์ ออ๊ฟ สไม (ใช่คะ / ครับ ดินแดนแห่งรอยยิ้ม หรือเมืองยิ้ม) 

ตรงนี้มักจะเป็นจุดอ่อนอันหนึ่งของคนไทยเรา ที่พากันเรียนมาอย่างนี้ แม้แต่ คำว่า fire ก็อ่านออกเสียงกันแค่ ไฟ เหมือนอ่านภาษาไทยอย่างไหนอย่างนั้น ฝรั่งเขาจะออกเสียงตัว re ด้วย นั่นคือ ไฟเออร์ หรือ ไฟเออะ อะไรทำนองนั้น นอกจากนั้นยังมีอีก เช่นคำว่า four ไทยเราอ่านออกทีวีกันว่า โฟ เต็มปากเต็มคำ ที่จริงนั้นเขาออกเสียงเป็น โฟเอร์ หรือ ฟอเออร์ คือจะมีเสียงตัวอาร์ออกมาด้วย และเป็น ฟอร์ ไม่ใช่ โฟ ตรงนี้พวกเราคนไทยมักขาดการสังเกต นอกกจากจะทำให้เราฟังฝรั่งไม่รู้เรื่อง เรายังพูดให้เขาเข้าใจเราไม่รู้เรื่องด้วย อีกคำหนึ่ง คือคำว่า oil ซึ่งคนไทยเราอ่านกันจนติดปากว่า ออย ที่จริงนั้นเขาจะอ่านออกเสียงตัว l (แอล) ด้วยว่า ออยเยิล อะไรทำนองนั้น หรือ ออยล์ ซึ่งแปล่าน้ำมัน อย่างนี้เป็นต้น


Jcampa-เจแคมป้า
28 January 2009
[สงวนลิขสิทธิ์ห้ามลอกแบบ เลียนแบบหรือนำไปดัดแปลงใช้ในสื่อรูปแบบใดๆ ยกเว้นจะได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษร]

Email :   myvictory32@hotmail.com         CC:     victory267@yahoo.com